Ο έρπης γεννητικών οργάνων προκαλείται συνήθως από τον HSV-2 και κατά την εμφάνιση της πρωτοπαθούς λοίμωξης εκδηλώνεται με ομαδοποιημένες φυσσαλίδες, έντονο πόνο και σύστοιχη λεμφαδενοπάθεια, ενώ κάποιες φορές η πρωτολοίμωξη μπορεί να είναι ακόμα και ασυμπτωματική. Οι υποτροπές είναι παρόμοιες κλινικά με την αρχική λοίμωξη συνήθως σε μικρότερη κλίμακα.
Ο επιχείλιος έρπης προκαλείται συνηθέστερα από τον υπότυπο HSV-1 και συνοδεύεται από εξάνθημα περιστοματικά με χαρακτηριστικές φυσαλίδες. Στην περίπτωση που έχουμε συμπτωματολογία πρωτολοίμωξης (ερπητική ουλοστοματίτιδα, φαρυγγοαμυγδαλίτιδα) μπορεί να υπάρχει κακουχία, υψηλός πυρετός, ανορεξία, ερύθημα και οίδημα ουλών, δυσκολία στην κατάποση. Και οι δύο μορφές του έρπητα είναι χρόνιες καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσουν επαναλαμβανόμενες εξάρσεις.
Ο έρπης μεταδίδεται μέσω άμεσης επαφής με ένα ερπητικό έλκος ή μέσω της επαφής με το δέρμα σε μια περιοχή που μεταδίδει τον ιό, ακόμα και όταν δεν υπάρχουν εμφανή συμπτώματα. Αυτό σημαίνει ότι ο ιός μπορεί να μεταδοθεί ακόμα και όταν οι βλάβες δεν είναι παρούσες. Τα πρώτα σημάδια της λοίμωξης περιλαμβάνουν κνησμό, πόνο και την ανάπτυξη μικρών φυσαλίδων που σπάνε γρήγορα, αφήνοντας πίσω επώδυνες εξελκώσεις.